Karadağ (Sırpça: Crna Gora, Црна Гора), Kosova'dan sonra dünyanın en yeni bağımsız 2. devletidir. Güneydoğu Avrupa'da yer almaktadır. Doğusunda Arnavutluk ve Kosova, kuzeyinde Sırbistan, batısında Hırvatistan, Bosna-Hersek, güneyinde Adriyatik denizi yer alır. Başkenti, Podgorica'dır (eskiden Titograd). Şimdiki anayasasına göre Karadağ "demokratik, refah ve çevreci bir ülke" olarak tanımlanmıştır.[1]
Karadağ Eski Yugoslavya'yı oluşturan altı cumhuriyetten biriydi. Yugoslavya'nın parçalanmasından sonra, Karadağ Sırbistan'ın zorlamasıyla Yeni Yugoslavya'ya katılmıştır. Karadağ'ın çabalarıyla 2003 yılında Sırbistan-Karadağ olarak daha esnek bir federasyon çatısı oluşturulmuştur. Karadağ, 21 Mayıs 2006 Pazar günü yapılan referandumda çıkan %55.5lik evet oyu ile ise bağımsız olma kararı aldı. 3 Haziran 2006'da ise Karadağ Parlamentosu, referandumda çıkan sonuca dayanarak Karadağ'ın bağımsızlığını ilan etti.
-
Karadağ’ın eski halkı Arnavutlardan oluşur. VII. yüzyılda, İmparator Herakliyus zamanında, Sırplar da oraya yerleştirilmiştir. Osmanlılar Rumeli’ye geçip fetihlere giriştikleri sıralarda, Karadağ, Venedik Cumhuriyeti’nin tabiiyetinde idi. Fatih Sultan Mehmed zamanında Karadağ Osmanlı hakimiyetine girmiştir. Aslında Osmanlı Karadağ'ı tam olarak hakimiyetine almadı. Fatih, Karadağ'a bir nevi özerklik statüsü verdi ve bu durum Karadağlılar tarafından 1878 yılında Osmanlı'dan ayrılana kadar kullanıldı. Karadağlılar Osmnalı Devletinin hakimiyetine girişinden itibaren çok sayıda isyan çıkartmışlardır. Örneğin 1711, 1712, 1714 isyanlarını çıkartmışlardır. Bunula birlikte Hersek isyanına da destek vermişlerdir.
1991 sayımına göre Sırplar Sırbistan-Karadağ federasyonunun toplam nüfusun %69’nu oluşturmaktaydı. Karadağlılar ise toplam nüfusun % 5’ni, Karadağ nüfusunun %62’sini oluşturuyordu. Slav olmayan Arnavut azınlık ülkedeki 2.büyük gruptu ve resmi tahminlere göre toplam nüfusa oranları % 17’ydi.
1965’ten sonra Sırbistan ve Karadağ’dan gelişmiş Avrupa ülkelerine ve Kuzey Amerika’ya sürekli göç yaşanmıştır. Eski Yugoslavya’nın dağılmasını ve Hırvatistan ile Bosna Hersek’teki savaşı takip eden yıllarda göç Sırbistan ve Karadağ’a yönelmiştir. Mülteci sayımı sonucunda 1996 yılı ortalarında 566 200’ü mülteci statüsünde olan 646 000 kişi tespit edilmiştir. 79,700 kişi ise diğer cumhuriyetlerde yaşayan Sırp ve Karadağlılar ya da Yugoslavya’ya mülteci olarak gelip Yugoslav vatandaşlığına geçmiş kişilerdir.
Önemli şehirleri [değiştir]
- Podgorica (başkent; 159,025 kişi)
- Nikšić (74,706)
- Pljevlja (39,593)
- Bijelo Polje (55,628)
- Herceg Novi (27,593)
- Berane (38,953)
- Eski Krallık Başkenti Cetinje (20,307)
- Budva (11,000)
- Tivat (9,500)
- Rožaje (9,000)
- Dobrota (9,000)
- Danilovgrad (5,300)
- Bijela (3,500)
- İgalo (3,500)
- Kolašin (3,000)
|
